Ondertussen is het twee dagen geleden dat Panorama de meerwaardezoeker liet kennis maken met ‘Het leven zoals het is: kinderarmoede’. Ondertussen las ik in de krant dat voornoemde kinderarmoede het afgelopen decennium is verdubbeld en dat we nu dus 100.000 kinderen in dit land laten opgroeien in omstandigheden met miserie als enige constante.
We zagen een grauw appartementsblok te Aalst, waar ondertussen de Vlaamse vlaggen wapperen aan officiële gebouwen. In de sjofele keuken van de sociale woning bereidt een moeder van 3 een maaltijd. De camera zoemt in op vieze zwarte schimmelvlekken op het plafond en de muur. En daar nog eens, en nog eens.
(Gezondheidsrisico’s van vocht en schimmelvorming in huis: allerlei vormen van ademhalingsproblemen, chronische rhinitis, astma, eczeem, allergieën, reuma, verkoudheden, algemene verzwakking van het immuunsysteem).
De huisvestingsmaatschappij heeft volgende goede raad in petto voor wie het probleem signaleert: schimmelvlekken afwassen met javel, laten uitdrogen en overschilderen met witte verf. Moeder: ik heb dat geprobeerd, maar door het vele vocht heeft de behandelde plek geen tijd om uit te drogen, dus ik ben er dan maar mee gestopt. De muurtegeltjes die door de vochtigheid van de muur tuimelen worden op hun plaats gehouden met duct tape. Plamuren heeft geen zin. Mijn kinderen zijn constant ziek, zegt ze droog.
Ondertussen verschuift de deadline voor het bouwen van 43.000 nieuwe sociale woningen in Vlaanderen van 2020 naar 2023. Huursubsidie is er voor wie minstens 5 jaar op een wachtlijst staat.
Op Twitter zegt iemand dat die sociale woningen nu eenmaal geen luxe moeten zijn. Een woning die geen aanslag is op je gezondheid is plots geen basisrecht meer. Het is luxe.
(As soon as you’re born they make you feel small /By giving you no time instead of it all).
Je kunt als alleenstaande ouder op zoek naar een job waar je het minimumloon verdient. Dan heb je ongeveer 200 € meer dan je uitkering. Die gaat dan op aan kinderopvang en verplaatsingsonkosten. Wie werkt kan niet arm zijn.
Een vader maakt zich zorgen: stel dat mijn zoon de capaciteiten heeft om verder te studeren. Wat moet ik dan doen? Ondertussen gaat de hervorming van het onderwijs (niet) door. Ondertussen houdt minister Smet het been stijf: 3.000 gezinnen die recht hebben op studietoelage maar die te laat hebben aangevraagd krijgen hun geld niet. ‘Wij hebben voldoende gecommuniceerd en zelfs een brief gestuurd’. Kansarmoede is ook analfabetisme, de weg niet vinden in de administratieve mallemolen, zo depressief zijn dat je er niet toe komt je post te openen. Ondertussen weten we perfect welke kinderen recht hebben op welke studietoelage, maar het automatisch uitkeren ervan in het begin van het schooljaar – op het moment dat het nodig is dus – zal waarschijnlijk te simpel zijn.
Ondertussen mag Omega Diamonds 160 miljoen € betalen om vervolging wegens fraude te ontlopen.
(They hurt you at home and they hit you at school / They hate you if you’re clever and they despise a fool).
Een meisje zegt: “wij mogen per dag een half glas melk drinken, meestal ‘s morgens. De rest van de dag drinken wij water.” Er wordt aangeschoven bij liefdadigheidsinstellingen. Een volle kar eten voor 50 cent slechts. Een dame belast met de administratieve controle gaat na hoeveel beleg er in de kar zit, en fruitsapjes. Waardigheid en trots, daar heb je als arme mens enkel maar last van.
Een men vertelt hoe het is gegaan: mijn grootouders leefden zo, mijn ouders leefden zo. Ik heb thuis niets gekregen, geen geld, geen kennis, geen liefde.
(When they’ve tortured and scared you for twenty odd years /they expect you to pick a career / When you can’t really function you’re so full of fear).
De jongen zou graag voetballen, is nog jong genoeg om te dromen van een carrière bij Barcelona. Mama zegt: ik kan dat niet betalen.
Armoede is meer dan te weinig geld. Het is voortdurende stress, afwijzing, uitsluiting, de wetenschap dat je je kinderen te kort doet. Het is vieze vuiligheid die hoort bij wonen in een buurt waar iedereen in wanhopig moet krabben om het einde van de maand te halen en daar nooit in slaagt. Het is horen hoe op school vertellen over een leven dat rijk is aan mogelijkheden, uitstapjes, reisjes of een simpel bezoek aan de cinema. Het is het kind dat vraagt ‘waarom zij wel en wij niet?’. Het is verantwoording moeten afleggen voor elke stap die je zet, het is de betutteling van anderen die nu eenmaal toevallig een betere startplaats hadden in het leven.
Het is een kind van 9 dat zegt bang te zijn binnenkort op straat te moeten wonen.
Ondertussen hoor ik Dalrymple als huisideoloog van de N-VA beweren dat mensen kiezen voor dit soort van bestaan.
(A working class hero is something to be).
Echt verschrikkelijk. Ik heb de reportage nog niet gezien, maar alle interviews en blogs die ik er ooit over gelezen heb, blijven me bij, omdat het zo onrechtvaardig is en er maar geen oplossing komt, hoewel die zo dichtbij ligt. Hier nog gelijkaardige verhalen uit de bloggerswereld, waaruit blijkt dat die 1 op 10 echt geen overdrijving zal zijn: http://www.talesfromthecrib.be/tftc/archives/2013/06/ik-ben-niet-opg.php
Wel, verder studeren is niet zo een probleem hoor. Op je 16de en 17de telkens 2 maand vakantiejob en geld sparen. Studiebeurs aanvragen en als sociaal kotstudent naar de Univ. De rol vd ouders is natuurlijk zeer belangrijk. Je kon vroeger je studiebeurs sneller uitbetaald krijgen door zelf naar de dienst in Brussel te gaan met de nodige papieren. De armoedeval is trouwens altijd en overal aanwezig. Moeilijke scheiding, plots overlijden van de kostwinner, verlies van werk+zware lening huis, …….
Toch een beetje omzichtig omspringen met commentaar over die vocht- en schimmelvlekken in het Aalstse appartement. De meeste van die vlekken ontstaan door een gebrekkige of geen verluchting. Ik was dan ook niet verwonderd toen ik de dichtgeplakte vensterkieren zag. Ben in mijn beroepsleven zeer vaak met die zogenaamde ‘insijpeling’ geconfronteerd geweest en altijd weer bleek condensatievocht de veroorzaker te zijn. Ook die loskomende tegels zijn daar een gevolg van. Dit doet uiteraard weinig afbreuk aan de schrijnende omstandigheden waarin die mensen leven en misschien heeft er niemand hen ooit de raad gegeven om voldoende te verluchten. Maar ik denk toch dat er niet te vlug naar de nalatigheid van de eigenaar mag verwezen worden.
Wat mij echter in deze reportage behoorlijk tegenstak was het gemak waarmee minderjarigen herkenbaar in beeld werden gebracht. Dit gaf geen meerwaarde en is voor die kinderen op termijn nadelig.
een huis of flat dat goed gebouwd is, verlucht zichzelf….zoals de geronoveerde sociale flat waar ik in woon.
het gaat er toch niet om dat elk probleem an zich wel op te lossen is GiVanrO, Melina. Het gaat er om dat het vechten tegen de bierkaai is, schrijnende hopeloosheid.
Je kan toch ook niet verwachten dat andere mensen moeten opdraaien voor je eigen problemen ? Elk huis zijn kruis hoor. Zowel bij rijk, als bij arm zijn er genoeg zorgen/problemen. Sommige mensen willen zelfs geen hulp en andere zijn helemaal niet te helpen.
Verpaupering is de uiteindelijke zegening van de ontketende vrijemarkteconomie zonder dreiging van het zo gevreesde vreselijke socialisme en de zegening van de door de USA tot god verheven Individuele Vrijheid: eigen bult dikke schuld; wie het niet trekt gaat maar op z’n bek; vette pech, lange neus, moet op de blaren zitten.
Verelendung heet dat op z’n Duits. Het zijn de omstandigheden die we in Europa aan het begin van de 20ste eeuw aantroffen. Amerika is feitelijk een derdewereldland.
Dank voor het vragen van aandacht voor dit programma en deze problematiek. Ik heb er die avond ook meteen signalementen van gezonden naar onze ocmw-voorzitter en buutwerker in Leuven. Stefaan Hublou, publicist, ervaringsdeskundige.