Moe

Ik ben moe. Mijn haar is moe, mijn mond is moe en mijn ogen vallen toe. Mijn nek is moe van mijn hoofd te dragen. Mijn armen zijn moe van het tillen, mijn benen zijn moe en slepen zich voort. Mijn buik is moe en rammelt maar wat.

 De plant is moe, het licht is moe en laat het duister te voorschijn sluipen uit de kieren en de gaten van het huis. De trap is moe en kreunt en kraakt en jammert onder het gewicht van lamlendige lichamen die zich naar boven toe slepen. Zuchten op een bed met metaalmoeë pootjes en een doorgelegen matras. De tafel is moe en de stoel is moe en slaapt de hele dag door. De zetel is moe en staart voor zich uit.

Het kind is moe en dreint en jengelt en zeurt. De minnaars zijn moe en sterven niet meer. De moeder is moe, meer moe dan ze ooit is geweest. De vader is moe, wat doet het ertoe? De opa’s en oma’s zijn moe. De sint is moe, de kerstman is moe en God is lang dood. De reiziger is moe en wil gewoon naar zijn huisje toe. De vluchteling is lang moe en gaat gewoon zitten. De poes is moe en snurkt op de vensterbank. De hond is moe en kwispelt niet meer. De koe is moe van het loeien.

De soep is moe en verzuurt in de pot. De melk is moe, het bier is moe en verschaald. De wijn is moe en doet zelfs geen moeite, de champagne blijft stil en verdwijnt. Het vlees is moe en verstorven. De kaas is zacht en bezweet. De groenten zijn moe en verslensen.

Alles zakt in, naar beneden, verdwijnt onder de grond en de aarde. Moe van het groeien, moe van het leven, moe van het draaien, het vliegen en het springen. Moe van het treinen en moe van de bussen, moe van auto’s overal. Moe van de tanker, de treiler, de loods op het water.

De wind is moe, de regen valt moe langs het keukenraam tot op de moeë stoep. De wolken zijn moe en laten zich zwaar hangen over het uitgestrekte vlakke land. De bomen zijn en vallen om. De wormen zijn moe en geven het op. De spinnen zijn moe net als de vliegen, de muggen en sprinkhanen. De bijen slapen, de kikkers zijn gestopt met kwaken. De padden liggen in de gracht en zijn het trekken moe.

 Het gras is moe, het zand is moe en de zee is moe van alle eb en alle vloed. De maan is moe en heeft het koud. De zon is moe van het schijnen. De sterren zijn moe en verdwijnen. De zomer is moe en de herfst is moe. De winter moet nog beginnen.

De wereld is moe en doet de boeken toe.

Read Full Post »