Beste Mijnheer Libeer,
Ik weet dat u een druk bezet man bent, en het zou kunnen dat u dit weekend nog naar een communiefeest moet of zo. Maar ik zou toch eens een paar minuutjes van uw tijd willen vragen. Tenzij u de hele voorbije week op één of andere handelsmissie in een ver, ver land was, is u waarschijnlijk de heisa niet ontgaan die Sofie Verschueren heeft ontketend. In de Knack verscheen haar noodkreet. Over hoe moeilijk het is om als koppel met een kleine voltijds te blijven werken zonder dat je het gevoel hebt dat je dat kind eigenlijk onrecht aandoet.
Ik weet het, als goede ultraliberaal kijkt u natuurlijk naar de overheid om kwalitatieve kinderopvang te organiseren, maar ik kan enkel samen met u vaststellen en betreuren dat deze marxistische regering daar op dit moment schromelijk tekort schiet. Daarom had ik gedacht, mijnheer Libeer, dat uw creatieve en innoverende ondernemers misschien wel ter hulp zouden kunnen snellen. We weten immers allemaal, dat als het moeilijk wordt, Ondernemerman voor ons klaar staat met visie en passie en keihard werken om ons te redden van de nakende ondergang.
Wacht nog even met op uw achterste poten te staan: ik zal u hier eens haarfijn uit de doeken doen hoe we hier samen onverkort een win-win situatie van maken.
Stel u eens voor dat de verschillende ondernemingen die samen op 1 groot bedrijventerrein liggen allemaal samen zouden werken om voor hun werknemers die het nodig hebben op die plek een crèche te openen. Wat zijn daar de voordelen van?
Ten eerste: de werknemers van die bedrijven zijn content, want ze moeten zich niet suf zoeken naar kinderopvang. Ik weet dat het waarschijnlijk ver van uw bed is, maar geloof mij: een plaats bemachtigen in een goede crèche is in een stad als Gent een helse klus, een kwestie van ellebogenwerk en in het slechtste geval 15 kilometer verder een plaatsje vinden bij een onthaalmoeder die u als ouder misschien niet helemaal ligt. En dat soort kopzorgen, dat zorgt bij de werknemers bij stress. En die stress en dat gepieker, dat zorgt ervoor dat de werknemers er misschien niet helemaal goed met hun gedachten bij zijn op het werk. En dat is niet goed voor Ondernemerman. Want dan worden er fouten gemaakt, of meldt de werknemer zich sneller ziek omdat hij ’s nachts wakker ligt. Of hij krijgt een maagzweer, een burn out, een depressie of een andere vieze ziekte. En wie mag daar weer voor opdraaien? Ondernemerman.
Ten tweede: het is een kwestie van efficiëntie. Vandaag rijdt werknemer A met bedrijfswagen B naar de crèche/onthaalmoeder C. En van daar naar het werk. En ’s avonds diezelfde weg in de omgekeerde richting. En wie betaalt die kilometers? Werkgever D die elke maand een dikke vette factuur in de bus krijgt van het tankstation. En hoe zou het morgen kunnen zijn? Werknemer A rijdt met bedrijfswagen B naar het werk. Stopt 500 m voor hij op het werk aankomt bij crèche C waar hij/zij baby E. afzet. Wie is er op het einde van de maand gelukkig met minder afgelegde kilometers? Aha!
Ten derde: gedaan met de 9 tot 5 mentaliteit! Vandaag kijkt werknemer A vanaf kwart voor 5 op de klok, want baby E moet met bedrijfswagen B op tijd afgehaald kunnen worden, anders zwaait er wat. Om 17h01 spurt werknemer A over de parking richting bedrijfswagen B om zich in het verkeer te storten in de hoop op tijd de kleine te kunnen afhalen. Dat er nog een klant aan de lijn hing, een dringende offerte moest worden afgewerkt of een bestelling moest worden ingevoerd, dat is er niet meer van gekomen, en dat is wel heel jammer. Zeker voor Ondernemerman die misschien een klant verliest of omzet misloopt omdat werknemer A echt geen kwartier langer aan zijn bureau kon blijven zitten. Maar als de crèche vlakbij is en bovendien lang genoeg open blijft, dan zal geen enkele gemotiveerde werknemer het erg vinden om eerst rustig zijn taak af te werken en dan op zijn gemak baby E te gaan ophalen.
Ten vierde: goodwill en incentive. Door als ondernemer en werkgever te tonen dat u daadwerkelijk inzit met de ‘work/life’ balance van uw werknemers creëert u goodwill. De personeelsleden voelen zich gewaardeerd, en zijn bijgevolg gemotiveerd, zetten zich 100% in, zijn minder afwezig wegens ziekte en stuwen zo mee de onderneming voort naar betere resultaten.
Ten vijfde: employer branding en imago. Zeker voor ondernemingen die op zoek zijn naar schaarse profielen is het niet simpel om de juiste personeelsleden aan te trekken. Door maatschappelijke betrokkenheid te tonen en een daadwerkelijk antwoord te bieden op reële problemen van (potentiële) werknemers wordt uw bedrijf aantrekkelijk om voor te werken.
Soit, mijnheer Libeer, dit is mijn plan in een notendop. Waarschijnlijk zijn er hier en daar nog wat onvolkomenheden te vinden, maar er zijn ook nog wel wat voordelen te bedenken aan mijn plan. Zoals het feit dat er opnieuw actief jobs gecreëerd worden, bijvoorbeeld.
Weet u wat? Laat het mij eens van naaldje tot draadje uit de doeken doen tijdens een presentatie op een volgende VOKA-congres. Ik zal een schone Power Point Presentatie van maken, met grafiekjes en zo. En dan kunt u het tijdens de receptie terug bijleggen met Mevrouw Krekels!
Deal?
Uw toegenegen Wendy.
Ik denk dat je beter de baby E maakt. De ondernemer is al D.
😀 (Zie je wel dat er nog wat kleine tekortkomingen zijn!).
We hebben ooit eens in een ver verleden gebrainstormd over hoe het ideale bedrijf er zou kunnen uitzien voor jonge werknemers met kinderen waarvan er bij ons toen heel veel voorhanden waren. En één van de eerste ideeën waar we mee kwamen, was natuurlijk een crèche. De bedrijfsleiders waren allemaal heel hard voor en wilden graag daarin investeren omdat ze nu éénmaal de voordelen van gemotiveerde werknemers inzien. Echter het voorstel is er nooit gekomen wegens enorme weerstand van…. de moeders met jonge kinderen. De reden was dat ze vreesden dat ze dan geen argumenten meer hadden om vroeger naar huis te kunnen, zeker als je, zoals jij ook voorstelt, de crèche wat langer openhoudt.
Goh, er zal waarschijnlijk wel wat weerstand zijn van alle kanten in het begin. Nu moet die crèche natuurlijk niet gebruikt worden als middel om constant overuren te kloppen, dat is ook geen oplossing. Maar ik denk echt wel dat dit soort creatieve oplossingen serieus de levenskwaliteit kunnen verbeteren.
Ik zou er toch ook 200% van maken in plaats van een schamele 100%
Ik ben voor. Tot de kinderen schoolplichtig zijn. In welke school gaat het kind ingeschreven worden? Dicht bij huis of in de buurt van de crèche?
Daar moet ik nog even over nadenken. Maar wat ik wel weet, is dat werkgevers eventueel ook gezamenlijk zouden kunnen ingeschakeld worden in het organiseren van bijvoorbeeld vakantie-activiteiten voor de kinderen van hun werknemers.
Er wordt hier met alle respect ook heel weinig naar de levenskwaliteit van de kinderen gekeken, die vroeger gaan moeten opstaan, later gaan moeten thuiskomen en wiens leven zich zal beperken tot in de file staan in de auto en in de crèche zitten. Om thuis te komen, te eten en direct naar bed te moeten gaan. Ik heb ook niet direct een oplossing, maar alles conformeren naar de carrière van beide ouders toe, lijkt me nu ook niet het meest top idee.
Van mij moet niet alles geconformeerd worden naar de carrière van de ouders hoor, en ik pleit hier helemaal niet voor kinderen die van de maandagmorgen vroeg tot de vrijdagavond laat in de crèche zitten. Werknemers zijn ook niet verplicht om er voltijds gebruik van te maken natuurlijk 😉
Langs de andere kant denk ik niet dat die kinderen vroeger zullen moeten opstaan & later thuiskomen. Wat er wel zal zijn is dat die kinderen ouders hebben die makkelijker werk/privé kunnen combineren, minder gestrest zijn en dus relaxer met hun kroost kunnen omgaan.
Ten tweede klopt niet helemaal: want de dagen dat de werknemer een opleiding volgt of vergadering heeft vlakbij huis of een half dagje verlof neemt om snel wat in huis te klussen moet er ook heen en weer gereden worden naar de crèche op 500m van het werk. De winst is op dat punt dus niet gegarandeerd.
Het is natuurlijk een voorstel dat enkel zou werken voor die mensen die substantieel meer op het werk zijn, dan dat ze buitenshuis vergaderingen of opleidingen moeten volgen. (Het overgrote deel van de profielen natuurlijk).
Wendy,
inhakend op je laatste reactie, nog ook deze bemerking.
Jouw voorstel zou ook alleen maar werken voor die mensen/ouders die (relatief) dicht bij hun werk wonen. Een verplaatsing van ongeveer 50 km (bv. de afstand tussen Gent en Brussel, wat vaak voorkomt) betekent al gauw 2 uur extra (heen & weer).
En dat lijkt me ook niet zo ideaal voor ouder of kind.
Als vader van nu 3 (jong)volwassen kinderen, die meer dan 15 jaar alleenverdiener is geweest als gevolg van bepaalde keuzes, kan ik gerust bekennen heel wat te hebben opgeofferd door deze situatie.
De kinderen zijn voltijds opgevoed door hun moeder, zonder de problemen te hebben van opvang tijdens ziekte of vakantieperiodes, tijdsdruk, enz. Tevens zonder enige hulp te hebben aangevraagd van wie dan ook: werkgever, grootouders, gemeentebestuur, minister.
Zonder te weten wat nu de beste keuze of oplossing is (of in mijn geval “was”), stel ik uitsluitend vast dat alles zijn prijs heeft. Een prijs die niet altijd onmiddellijk zichtbaar is.
Alle eventuele bijkomende filosofische bespiegelingen over het al dan niet kindvriendelijke karakter van onze huidige samenleving, laat ik bij deze buiten beschouwing.
Tegenwoordig bieden sites zoals nl.Care.com een prima oplossing om kinderopvang te vinden. Via: https://nl.care.com/kinderopvang kunnen ouders gemakkelijk in de buurt opvang vinden.